Ο πεθερός μου κατοικούσε στην Πεύκη Αττικής. Ήταν φανατικός κυνηγός και παλαιότερα δεν άφηνε Σαββατοκύριακο και αργία να πάει χαμένη. Κυνηγούσε αποκλειστικά με καρτέρι, κυρίως τσιχλοκότσυφα και τρυγόνια.
Η σκοπευτική του ικανότητα ήταν πολύ γνωστή στους κυνηγετικούς κύκλους Αμαρουσίου και Πεύκης. Συνήθως έκανε τα περισσότερα πουλιά στην παρέα. Με λιγότερο από 10 πουλιά θεωρούσε χαμένη τη μέρα και αναπολούσε παλιές εποχές που έκανε πάνω από 40!! (τότε δεν υπήρχε όριο).

Επειδή δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το καρτέρι της τσίχλας, δεν πηγαίναμε πολύ συχνά μαζί για κυνήγι. Συνήθως πηγαίναμε στην έναρξη αλλά και προς το τέλος κάθε κυνηγετικής περιόδου.
Τα τελευταία χρόνια, απογοητευμένος από την κυνηγετική ένδεια, κάθε φορά που τελείωνε η κυνηγετική περίοδος μου έλεγε: "τέλος, δεν ξαναβγάζω άδεια, να κανονίσεις να σου γράψω το όπλο...". Αλλά κάθε φορά, στα μέσα Αυγούστου, με ρώταγε: "θα πάρεις άδεια για τις 20;".

Όταν απαγορευόταν το κυνήγι, ασχολούνταν το ίδιο φανατικά με το ψάρεμα από την ακτή.

Έφυγε από κοντά μας τον Φεβρουάριο του 2019 σε ηλικία 75 ετών.